معنی درس خوان در لغت نامه دهخدا

درس خواننده. خوانندۀ درس. آنکه درس خواند. شاگرد را گویند و شخصی که پیش کسی چیزی بخواند. (برهان). شاگرد. (شرفنامۀمنیری). محصل. (ناظم الاطباء). علم خوان:، آدم به گاهوارۀ او بود شیرخوار، ادریس هم به مکتب او گشت درس خوان.، خاقانی.، ای به شبستان ملک با تو ظفر خاصگی، وی به دبستان علم با تو خرد درسخوان.، خاقانی.، طفل چهل روزۀ کژمژزبان، پیر چهل ساله بر او درس خوان.، نظامی.،، در تداول امروز فارسی زبانان و در مقام تعریف و تمجید بر شاگرد و محصل ساعی و زرنگ و کوشا اطلاق شود

معنی درس خوان در فرهنگ واژه مترادف متضاد

دانش آموز، محصل، نوآموز، زرنگ، ساعی، کوشا

معنی درس خوان - جستجوی لغت در جدول جو

درس خوان

لغت نامه دهخدا

درس خوان

فرهنگ لغت هوشیار

درس خوان

فرهنگ واژه مترادف متضاد

پری خوان

کسی که برای تسخیر جن و پری افسون بخواند، پری افسا، پری افسای، پری بند، پریسا

فرهنگ فارسی عمید

خروس خوان

سحر، صبح زود، هنگام سحر

فرهنگ فارسی عمید

دست خوان

دستارخوان، سفره، سفرۀ بزرگ، دستمال سر سفره، نواله، دست خوان

فرهنگ فارسی عمید

درازخوان

سفرۀ دراز که در مهمانی ها بگسترانند، کندوری، درازسفره، برای مثال درازخوان پر از نان گندمی باید / که در مقابلۀ راه کهکشان آری (بسحاق اطعمه - ۱۸۸)

فرهنگ فارسی عمید

درس خانه

(دَ نَ / نِ)

مدرسه. مکتب. درسگاه. (آنندراج) :
پرواز دانشم ز عناصر برون نرفت
دارم ز درس خانه او لوح در کنار.
؟ (از آنندراج)

لغت نامه دهخدا

دره هوان

(دَ رِ هَُ)

دهی است از دهستان خورخوره بخش دیواندره شهرستان سنندج. واقعدر 52هزارگزی باختر دیواندره و 10هزارگزی شمال باختری بست، با 110 تن سکنه. آب آن از رودخانه و چشمه و راه آن مالرو است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 5)

لغت نامه دهخدا

فرت خوان

(فِ)

دهی است از دهستان گرکن بخش فلاورجان شهرستان اصفهان، واقع در 9هزارگزی جنوب گرکن و یک هزارگزی راه عمومی گرکن. ناحیه ای است واقع در جلگه و معتدل که دارای 514 تن سکنه است. از زاینده رود مشروب میشود. محصولاتش غلات، برنج، صیفی وپنبه است. اهالی به کشاورزی و گله داری گذران میکنند. از صنایع دستی زنان جاجیم و گلیم و کرباس بافی است. راه فرعی دارد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 10)

لغت نامه دهخدا

درازخوان

(دِ خوا / خا)

خوان دراز. سفرۀ دراز، پیش انداز و دستارخوان. (از برهان). دستارخوان که سفرۀ بزرگ باشد و در مهمانیهای بزرگ گسترند. (انجمن آرا). دستارخوان و آنرا کندوری نیز گویند. (جهانگیری) (از آنندراج). سفرۀ دراز که در میزبانی فرازکنند. و آنرا دراز سفره نیز نامند. (از شرفنامۀ منیری) :
درازخوان پر از نان گندمی باید
که در مقابلۀ راه کهکشان آری.
بسحاق اطعمه (از آنندراج).
بر سفرۀ خان رفت چودستار بخرج
بر سر نتوان درازخوان پیچیدن.
نظام قاری (دیوان ص 124).
گفتم درازخوان او همه جا کشیده...
نظام قاری (دیوان ص 132)

لغت نامه دهخدا

خروس خوان

(خُ خوا / خا)

قبل از سحر. پاس اخیر شب. آخر شب. (یادداشت بخط مؤلف).
- خروس خوان اول، گاه اول خواندن خروس پس از نیمه شب. صبح نخستین. (یادداشت بخط مؤلف).
- خروس خوان دوم، گاه دوم خواندن خروس پس از نیمه شب. گاه خواندن خروس پس از خروس خوان اول. (یادداشت بخط مؤلف)

قبل از سَحَر. پاس اخیر شب. آخر شب. (یادداشت بخط مؤلف).
- خروس خوان اول، گاه اول خواندن خروس پس از نیمه شب. صبح نخستین. (یادداشت بخط مؤلف).
- خروس خوان دوم، گاه دوم خواندن خروس پس از نیمه شب. گاه خواندن خروس پس از خروس خوان اول. (یادداشت بخط مؤلف)

لغت نامه دهخدا

دست خوان

(دَ خوا / خا)

سفره و دستار خوان. پیش انداز. دستار خوان. (از برهان) (از آنندراج) :
در سرای ملوک دست نیاز
سنت نان و دست خوان برداشت.
کمال الدین اسماعیل (از جهانگیری).
و رجوع به دستار و سفره شود، پیشگیر. سینه بند. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

نرگس خوان

(نَ گِ سِ خوا / خا)

نرگسۀ خوان. بزماورد. زماورد. نواله. نرجس المائده. میسر. مهنا. لقمۀ قاضی. لقمۀ خلیفه. (یادداشت مؤلف)

لغت نامه دهخدا

درودخوان

(دِ شُ دَ / دِ)

درودخواننده. دروددهنده. آفرین گوی. تحیت گوینده. ثناگوی. تحسین کننده:
ای بی نظیر ساعد بوبکر پرهنر
الحق درودخوان تو شاه جهان شده.
سیدحسن غزنوی

لغت نامه دهخدا

درم خوار

(دِ دَ دَ / دِ)

هزینه کننده درم. که درم نگاه ندارد و برهم نینبارد. مقابل درم دوست و درم جوی:
تا درم خوار و درم بخش بود مرد سخی
تا درم جوی و درم دوست بود مرد لئیم.
فرخی

لغت نامه دهخدا

درس خواندن

(کَ دَ)

خواندن درس. درس گرفتن. فراگرفتن درس. تلمذ کردن. شاگردی کردن. تعلم:
ز حرف خطا چون نداریم ترس
که از لوح نادیده خوانیم درس.
نظامی.
از او چون خواند بلبل درس فریاد
دلش را برد غنچه کرد و پس داد.
زلالی (از آنندراج)

لغت نامه دهخدا

ارس خان

(اَ رَ)

نام شاهزاده ای است از قبچاق:
به پور ارس خان سپردش عنان
قوی دست کردش به تیغ و سنان.
هاتفی (از شعوری)

لغت نامه دهخدا

پری خوان

آنکه تسخیر جن کند افسونگر جن گیر پری خوان پریسای پری افسا پری افسای، جمع پری بندان

فرهنگ لغت هوشیار